Palyaçoya gülmek...
Bir insanın yaşamı günler, aylar veya senelerle ölçülmez, anılarıyla ölçülür. Ne kadar anı biriktirmişse bir insan o kadar uzun ömrü olmuş demektir. Hatta insan yaşamına veda ettiğinde bile kimi anıları yaşamaya devam eder. Bu anılar kimilerini ölümsüz kılar, kimilerini unutulası. Görece değerlendirebileceğimiz, akledeceğimiz nice anılar herkeste vardır elbet. Bu anılar çocuklukla başlar, büyüdüğümüz mahallenin yaşlı amcaları, top oynayıp, ip atladığımız sokaklar, yerleri çer çöp edince beddualarıyla meşhur teyzelerimizle şekil almaya başlar. Ben böylesi bir mahallede büyüdüm. Çok çocuklu ailelerin oluşturduğu kan bağının, komşuluğun imeceleri bile kıskandıracak cinsten bir yakınlıklar arasında... Çocukluğum bu konuda şanslı geçti diyebilirim. Kuzenlerimle o sokaklarda top oynamayı çok severdim. Birbirinden ayrılmayan aileler bütünü olduğumuz gibi bizim sokaklarımızı evlerden ayıran duvarlar olmazdı; evlerin kendisi sokağa sıfır olurdu... Haliyle bu sokaklarda top oynarken bayağı r